[.]ντον αἱ τ[ρ]ε̑ς οἰκίαι [.]
5 [..]οε[.]α[.]ζε[.] πρὸς τὸς [ἀ]-
[ρχ]εθεάρος· τόσδε σῖτ[ο]-

[ν μ]ὲ τιθέναι μεδὲ φρ[υκ]-
τός· ἀρχεθεάρος τρε̑ς, μ-
άντιν, ἄρχοντα, κέρυκα,
10 αὐλετήν, κυβερνήτεν, κ[ε]-
λευστήν, π[ρ]οιρέτεν· δέ[ρ]-
μα δὲ φερέτω κῆρυ[ξ], αὐλε-
τής, κελευστὴς ἕκαστος

τῆς ἡμέρης ἑκάστης· οἱ δ-
ὲ ἀρχεθέαροι καθιερευ-
όντον ὑπὲρ ἕμισυ ἑνί· ὑπ-

[λ]ανὸς τέσσαρας, μεταξέ[ν]-
[ι]α δύο, ἱερε̑ι ἕξ, ἀπὸ τῆς ἑ[κ]-
[ατ]όμβης ἑκάστ[η]ς· ὁ δὲ ἰδι-

ν ἒ ὀλείζο, κατὰ τὸν αὐτὸν λόγον ἀπάρχεσθαι. ἐγλέγεν δὲ [τὸς δ]εμ-
άρχος κατὰ τὸς δέμος καὶ παραδιδόναι τοῖς hιεροποιοῖς τοῖς
10 Ἐλευσινόθεν Ἐλευσῖνάδε. οἰκοδομε̑σαι δὲ σιρὸς τρε̑ς Ἐλευσῖν-
ι κατὰ τὰ πάτρια hόπο ἂν δοκε̑ι hιεροποιοῖς καὶ το̑ι ἀρχιτ-
έκτονι ἐπιτέδειον ἐ̑ναι ἀπὸ το̑ ἀργυρίο το̑ τοῖν θεοῖν. τὸ[ν δὲ] κα-

[ς] ἐγλεγέσεσθαι· ἐπειδὰν δὲ ἐγλεχθε̑ι, ἀποπεμφσάντον Ἀθέναζε·
τὸς δὲ ἀγαγόντας παραδιδόναι τοῖς hιεροποιοῖς τοῖς Ἐλευσι-
νόθεν Ἐλευσῖνάδε· ἐ[ὰ]ν δὲ μὲ παραδέχσονται πέντε ἑμερο̑ν ^vvvv

ἐπειδὰν ἐπαγγελε̑ι, παραδιδόντον το̑ν ἐκ τε̑ς πόλεος hόθεν ἂν ἐ̑-
20 [ι] ὁ καρπός, εὐθυνόσθον hοι hιεροποιοὶ χιλίαισιν ^v δραχμε̑σι [h]-
έ[κα]στος· καὶ παρὰ το̑ν δεμάρχον κατὰ ταὐτὰ παραδέχεσθαι· [κ]έρυ-

τ[άδ᾽] hεφσεφισμένα το̑ι δέμοι, τὸ μὲν νῦν ἐ̑ναι hος τάχιστα, τὸ δὲ λ-
οιπὸν hόταν δοκε̑ι αὐτε̑ι· κελευέτο δὲ καὶ hο hιεροφάντες καὶ ὁ
25 δαιδο̑χος μυστερίοις ἀπάρχεσθαι τὸς hέλλενας το̑ καρπο̑ κατὰ
τὰ πάτρια καὶ τὲν μαντείαν τὲν ἐγ Δελφο̑ν· ἀναγράφσαντες δὲ ἐμ

κατὰ τὰ πάτρια καὶ τὲν μαντείαν τὲν ἐγ Δελφο̑ν· παραδέχεσθαι δ-
35 ὲ καὶ παρὰ τούτον το̑ν πόλεον ἐάν τις ἀπάγει τὸς hιεροποιὸς [κα]-
τ[ὰ] ταὐτά· θύεν δὲ ἀπὸ μὲν το̑ πελανο̑ καθότι ἂν Εὐμολπίδαι ἐχσ[hε]-

40 τε̑ι Ἀθεναίαι βο̑ν χρυσόκερον· τὰς δὲ ἄλλας κριθὰς καὶ πυρὸς ἀπ-
οδομένος τὸς hιεροποιὸς μετὰ τε̑ς βολε̑ς ἀναθέματα ἀνατιθέν-
αι τοῖν Θεοῖν, ποιεσαμένος hαττ’ ἂν το̑ι δέμοι το̑ι Ἀθεναίον δοκε̑-

ιτὸν οἶν ∶ χοῖρον κριτόν, ἐπ᾽ Αὐτομενας,
15χοῖρον ὠνητὸν ὁλόκαυτον, τῶι ἀκολου-
θο̑ντι ἄριστομ παρέχεν τὸν ἱερέα ∶ Κεφ-
άλωι οἶν κριτόν ∶ Πρόκριδι τράπεζαν· ^v

ῦ πράτου, τὸ δ’ ἅτερον σκέ-
λος τοὶ ἱαρομνάμονες
φερόσθο· τοῦ δευτέρου β-

πράτου βοὸς παρθέντο τ-
30[ο̑]ι θιο̑ι, τὸ δ’ ἅτερον τοὶ ἱ-
[αρο]μνάμονες φ[ε]ρόσθο· τ-

[τῷ] ἱέρεῳ Πελιναί-
[ο δ]ίδοσθαι γλάσ^v-

[χ]έρας, μοίρας δύω,
δέρος· ἢν ὁ ἱέρεως
μὴ πάρῃ, βωσάτω [ἐ]ς

[..^?.. πρ]αθήσετ[αι ..^?..]
[..^?.. ἡ πριαμέ]νη τὴν ἱ[ρητ]ήιην [..^?..]
[..^?..]εσται αὐτ[ῆι] καὶ θεραπ[αίνηι ..^?..]
5[..^?.. ἱ]ρήσεται [ζ]ωὴν τ[ὴ]ν α[ὑτῆς ..^?..]
[..^?.. ἡ κατι]ρομένη διδότω ΗΡ[..^?..]
[..^?.. τ]οῦτο δεχομέν[η] ἀπο[..^?..]
[..^?.. τῆι κα]τιρομένηι πάν[τα] τὰ νο[μιζόμε]-
[να ..^?..]ιον παρεχέσθ[ω ἡ κ]ατιρομ[ένη]
10[..^?.. ὁ ἰδιώ]της τῆι ἱρῆι διδ[ότ]ω σκέλ[ος ..^?..]
[..^?.. πρό]τμησιγ, ⟨γ⟩νάθον εὐ[ώ]νυμο[ν ..^?..]

15[τι τῶν γερέων ..^?.. ὀφ]ειλέτω : Δ : τῆι πριαμέν[ηι· ἂν]
[δὲ ἄλλο τι λάβηι, ἀποδότω στατῆρ]ας : Δ ^vacat
[..^?.. ἐπρίατο τὴν ἱρητ]είην τ[..^?..]

[.....⁹.... γν]ώμη· ἱ[ε]ρέ[αι Ἐλει]-
[θίη]ς· ἐ[π]ὴν ἡ πόλις ποιῇ, γί[ν]εσθ-
[αι] παρὰ το̑ ἀγωγ[ο̑] ἀλφίτων ἡμυσ-
υκτέως, [σ]ί[τ]ο ἡμίεκτον· ἢν δὲ ἰδ-

ἐπὶ Π[ερ]ικλέος· Λε[υ]καθεῶνος ὀ-
γδό[ηι]· [ἡ] βουλὴ̣ ἔγν[ω] βασιλέων ψ-
ῆφον θε[μ]έν[ω]ν· [τ]ῆι ἱερέαι τῆς Ἐ-
λειθίης, [ὅ]ταν ἡ πόλις π[ο]ῆι, γ[ίν]-

άψαι πρὸς τὴ[ν] στήλην [παρὰ τῶι]
[Ἡ]ραίωι· ἐπιμεληθῆναι [δὲ το]ὺ[ς]
[ἱε]ροποιοὺς ΑΝΤΙ[.]Ν[....⁸....]

[.....⁹.... οἳ] ἐπρίαν[τ]-
[ο] τὰς ἱερε[ω]σύνας γίνε-
[σ]θ[α]ι· τὰ δέρματα πάντα,

The document is typical of ritual norms for cults and priesthoods in many respects, yet unusual in at least one notable regard. As commonly interpreted from the first extant line, it appears to be a regulation that applies to all of the individuals who happen to purchase priesthoods in the city of Miletos (cf. Sokolowski). The practice of the sale of priesthoods is indeed relatively well-documented in Miletos (cp. CGRN 100, CGRN 138, CGRN 248, and CGRN 249), as well as widespread in other cities of the Eastern Aegean (cf. e.g. Erythrai, LSAM 25). Yet this observation also raises several intriguing questions about the context of the present document, which at the present remain difficult to resolve. General contracts for all priests or a general contract of sale of priesthoods are not otherwise attested. Why would the city of Miletos choose to regulate its priesthoods in this way, and in the following century apparently offer individual priesthoods for sale with more specific contracts? We must presume that the context of the regulation was clarified in earlier lines of the inscription, now missing. Perhaps an alternative interpretation would be that the city sold a limited but specific number of priesthoods for civic cults on this occasion (τὰς ἱερε[ω]σύνας, line 2), which were then regulated in the contract or regulation which followed. Whatever the precise case may be, the regulation proposes general rules about the privileges of the priesthoods, specifically the prerogative parts of meat which were received by the purchasers. Different cases are outlined: first, when the city performs a sacrifice (lines 3-8); then a list of portions which are apparently to be assigned by lot (lines 8-10); next, the case of the sacrifice of an ox (lines 10-13); finally, sacrifices offered on an individual basis (lines 13-15) or by foreigners (lines 15-16, otherwise missing).

αι τοῖς Ἀπολλονιά[ταις]·
hα μάντις το̑ν κλάρ[ον ..]
ἀπαγόρεσε τὸν Ἀσχ[λα]-

εν· τῶι δὲ ξένω[ι ..^?..]
5τὸν ἱέρεων προϊε[..^?.. ἢν δὲ]
μὴ βούληται ὁ ἱέρε[ως, ..^?..]
ΕΙΝ[...^c.6...]ων προ[..^?.. δίδο]-
σθαι δὲ τῶι ἱερεῖ Ο[..^?..]
γλῶσσαν ἀπ᾽ ἑκ[άσ]του [ἱερείου καὶ]

10[..]ον, δύ᾽ ὀβολούς· ἂν δὲ [..^?..]
[δί]δοσθαι τῶι ἱερεῖ γ̣λῶσ[σαν ἀπ᾽ ἑκά]-
[στο]υ ἱερείου κ[αὶ] σπλ[άγχνα τὰ ἐς χε]-