μεν Κνοσόθεν ἐνς Τύλισον κἐκ Τυλί[σο Κνοσόνδ]-
ε· α[ἰ] δὲ πέρανδε ἐξάγοι, τελίτο hόσσα[περ οἱ Κν]-
όσιοι· τὰ δ’ ἐκ Τυλίσο ἐξαγέσθο hοπυ[ῖ κα λοίε· το̑]-
15ι Ποσειδᾶνι το̑ι ἐν Ἰυτο̑ι τὸν Κνοσίο[ν ἰαρέα θύ]-
εν· τᾶι hέραι ἐν Ἑραίοι θύεν βο̑ν θέλει[αν ἀμφοτ]-

τομενίαν ἄγεν κατὰ ταὐτ[ὰ ......¹²......]ο ἀμ[φ]-
οτέρον. χρέματα δὲ μὲ ’νπιπασκέσθο hο Κνόσιο[ς]
ἐν Τυλίσοι, hο δὲ Τυλίσιος ἐν Κνοσο̑ι hο χρέιζ[ο]-

μπλέονες πόλιες ἐκ πολεμίων ἕλοιεν χρήματα
hοπᾶι συνγνοῖεν hοι Κνόσιοι καὶ τοὶ Ἀργεῖοι
hούτο ἐ̑μεν· το̑ι Ἄρει καὶ τἀφροδίται τὸν Κνόσι-
15ον ἰαρέα θύεν, φέρεν δὲ τὸ σκέλος ϝεκάστο· τὸν Ἀ-

ρχὸν τὸ τέμενος ἔχεν τὀν Ἀχάρναι· τοῖς θύονσι
ξένια παρέχεν τὸνς Κνοσίονς, τὸνς δ’ Ἀργείονς
το̑ι χορο̑ι ἐν Τυλίσοι. αἴ κα καλε̑ι hο Κνόσιος πρ-
εσγέαν, hέπεσθαι hοπυῖ κα δέεται· καἴ χὀ Τυλίσ-
20ιος τὸν Κνόσιον κατὰ ταὐτά· αἰ δὲ μὲ δοῖεν ξένι-
α, βολὰ ἐπαγέτο ῥύτιον δέκα στατέρον αὐτίκα ἐ-
πὶ κόσμος, κἐν Τυλίσοι κατὰ ταὐτὰ hο Κνόσιος· ^v
hα στάλα ἔσστα ἐπὶ Μελάντα βασιλέος ἀϝρέτευ-

τοὶ Τυλίσιοι ποὶ τὰν στάλαν ποιγραψάνσθο τάδε·
αἴ τις ἀφικνοῖτο Τυλισίον ἐνς Ἄργος, κατὰ ταὐτά
σφιν ἔστο hᾶιπερ Κνοσίοις.