vacat
[.. α]ἴ κ’ ἄνθροπος [αὐτορέκ]τα[ς ἐλ]αστέρον ἀποκα[θαίρεσθ]-
[αι], προειπὸν hόπο κα λε̑ι καὶ το̑ ϝέ[τ]εος hόπο κα λε̑ι καὶ [το̑ μενὸς]
ἒ καὶ χὄντινα καθαίρεσθαι, τὸν αὐτὸν τρόπον καθαιρέσθο
hόνπερ hοὐτορέκτας ἐπεί κ’ ἐλαστέρο ἀποκαθάρεται· v
10hιαρεῖον τέλεον ἐπὶ το̑ι βομο̑ι το̑ι δαμοσίοι θύσας καθαρὸ-
ς ἔστο· διορίξας hαλὶ καὶ χρυσο̑ι ἀπορανάμενος ἀπίτο·
hόκα το̑ι ἐλαστέροι χρέζει θύεν, θύεν hόσπερ τοῖς v
ἀθανάτοισι· σφαζέτο δ’ ἐς γᾶν. vacat