[ν], Διὶ Ἑρκείωι τέλεον, Κοροτρόφωι χοῖρ[ον],
«Ἀθηναίαι οἶν πρατὸν» ἐφ’ ἁλῆι ∶ Ποσ[ειδῶνι]
τέλεον, Ἀπόλλωνι χοῖρον. ^vacat

εῶντο· τὴν δὲ γῆν τὴν ἐφ’ Ἡρακλείωι τῶι ἐπὶ Πορθμ-
ῶι καὶ τὴν ἁλ{λ}ὴν καὶ τὴν ἀγορὰν τὴν ἐν Κοίληι νε-
ίμασθαι δίχα ἴσην ἑκατέρος, καὶ ὅρος στῆσαι τῆ-

ων τὸ ἥμυσυ ἑκατέρος συμβάλλεσθαι· τῶι ἥρωι τῶ-
ι ἐπὶ τῆι ἁλῆι τῶν θυομένων λαμβάνειν τὸ δέρμα
καὶ τὸ σκέλος· νέμειν δὲ τοῖς ἱερεῦσι καὶ ταῖς ἱ-

τὸν ἱερέα εἶναι τῶι Εὐρυσάκει καὶ τῶι ἥρωι τῶι
ἐπὶ τῆι ἁλῆι· ἐὰν δέ τι δέηι ἐπισκευεάσαι τῶν ἱε-
55ρῶν, ἐπισκευάζεν κοινῆι συμβαλλ{λ}ομένος τὸ ἥμ-

85Εὐρυσακείωι. ^v Μουνιχιῶνος. ἐπὶ Πορθμῶι· Κουροτρόφωι αἶγα Δ, Ἰολέωι οἶν ὁλόκαυτον Δ𐅃: Ἀλκμήνει οἶν
Δ𐅂𐅂, Μαίαι οἶν Δ𐅂𐅂, Ἡρακλεῖ βοῦν 𐅄ΔΔ, ἥρωι ἐπὶ τε̑ι ἁλε̑ι οἶν Δ𐅃, ἥρωι ἐπ’ Ἀντισάραι χοῖρον 𐅂𐅂𐅂ΙΙΙ, ἥρωι Ἐπι-
πυργίδίωι χοῖρον 𐅂𐅂𐅂ΙΙΙ, Ἴον⟨ι⟩ οἶν θύειν ἐναλλὰξ παρ’ ἔτος· ξύλα ἐφ’ ἱεροῖς καὶ οἷς ἡ πόλις δίδωσιν ἐκ κύρβεω⟨ν⟩