ν ∶ προθέμεν καὶ ϙολέαν καὶ τἀπὸ τᾶς τραπέζας ∶ ἀπάργματα καὶ τὀστέα κα[τα]-
20κᾶαι ∙ τὰ κρᾶ μἐχφερέτο · καλέτο [h]όντινα λε̑ι· ἔστο δὲ καὶ πεδὰ ϝέτ[ος ϝ]-
οίϙοι θύεν ∶ σφαζόντο δὲ ∶ καὶ βο̑[ν πρ]ὸ ἀγαλμάτον [...]ΔΕΣ[.....¹⁰.....]-

ν ἐνθέμεν, μήτε πριάμενο-
ν μήτε ϝοίκω· τὰν δὲ παχεῖ-
αν χλαῖναν φαωτὰν εἶμεν·

τα Διονυσίωι καθ᾽ ὕπνον π[ρόσοδον διδόν]-
5τ' εἰς τὸν ἑαυτοῦ οἶκον ἀνδρά[σι καὶ γυναιξὶν]
ἐλευθέροις καὶ οἰκέατις· Διὸς [γὰρ ἐν τούτωι]

τελεῖν κατά τε τὰ πάτρια καὶ ὡς νῦν [γέγραπται· πορευ]-
15όμενοι εἰς τὸν οἶκον τοῦτον ἄνδρε[ς καὶ γυναῖκες]
ἐλεύθεροι καὶ οἰκέται τοὺς θεοὺς [πάντας ὁρκούσ]-

λεύειν μηδὲ συνιστορεῖν, ἀποστερ[οῦντες δὲ μη]-
δὲν εὐνοεῖν τῶι οἴκωι τῶιδε, καὶ ἐὰν τ[ις τούτων τι ποι]-
ῆι ἢ ἐπιβο[υλε]ύῃ, μήτε ἐπιτρέψειν μή[τε παρασιω]-

δὲ παρασιωπήσειν· γυνὴ καὶ ἀνήρ, ὃς ἂ[ν ποιῆι τι τῶν προ]-
γεγραμμένων, εἰς τὸν οἶκον τοῦτον μ[ὴ εἰσπορευέσθω·]
θεοὶ γ[ὰ]ρ ἐν αὐτῶι ἵδρυνται μέγαλοι καὶ τ[αῦτα ἐπισκοποῦ]-

τα ταῦτα ἐτέθησαν παρὰ Ἄγγδιστιν [τὴν ἁγιωτάτην]
φύλακα καὶ οἰκοδέσποιναν τοῦδε τοῦ ο[ἴκου, ἥτις ἀγαθὰς]
διανοίας ποιείτω ἀνδράσι καὶ γυναιξὶν [ἐλευθέροις καὶ]

λεῖσθαι δὲ καὶ ὑφ’ ἑκάστου τῶν κατοικούντων
θυσίας πρὸ τῶν θυρῶν κατ’ οἴκου δύναμιν ἐπὶ
10 τῶν κατασκευασθησομένων ὑπ’ αὐτῶν βωμῶν.

δε· "παρακαλῶ πάντας τοὺς κατοικοῦντας πόλιν καὶ χώρ[αν τὴν Μα]-
γνήτων ἐπὶ καλοῖς Ἰσιτηρίοις κατὰ δύναμιν οἴκου κεχ[αρισμένην θυ]-
45σίαν συντελεῖν Ἀρτέμιδι Λευκοφρυηνῆι τῆιδε τῇ ἡμέ[ραι]"· [εὔχεσθαι δὲ]

[ροὶ ὅ]σα κα διοικήσωντι ἐν τᾶι παναγύρει ἢ κατακρίνωντί τινας, σύνεσιν ἀνενεγκάντω εἰς τὸ πρυτανεῖον· ἀναγραψάντω δὲ καὶ
[εἰς τ]ὸν οἶκον τὸν ἐν τῶι ἱερῶι, οὓς ἂν κατακρίνωντι καὶ ἐπὶ ποίωι ἀδικήματι. ^v ἀντίγραφον ἔχειν τοῦ διαγράμματος· ^v οἱ κατεσταμέ-
[νοι ὥ]στε γράψαι τὸ διάγραμμα, καθὼς ἂν δοκιμασθεῖ, δόντω τοῖς νομοδείκταις ἀντίγραφον· οἱ δὲ λαβόντες ἐπιδεικνυόντω τῶι

ἐν τῶι τόπωι ἐν τᾶι αἱμασιᾷ ὁπεῖ ἁ ἐλαία ἁ ποτὶ τὸν
^v Εὐδώρειον οἶκον καὶ τὸν Μειδίλειον· τὸν δὲ τόπον,
[ὁ]πεῖ ὁ βωμὸς τοῦ Κτησίου καὶ τὸ ξοάνιον, τὸν τοῖχον

σίλεως [εῖπεν]· πῦρ μηδένα καίεν
[ἐν] τῶι Ἡρα[ίωι πρὸ]ς το̑ καινο̑ οἶκο τῆς γω⟨ν⟩-
ίας καὶ το̑ νε[ὼ καὶ πρ]ὸς το̑ Λυκείο· ἐὰν δέ [τι]-

[υ]τίδαις ἐ[ν τῶι ἱερῶ]ι (?) τεμένει [τῶν Κ]-
[λ]υτιδῶν [ο]ἶκον τεμένιον ἱερὸν οἰ[κ]-
[ο]δομήσασθαι καὶ τὰ ἱερὰ τὰ κοινὰ [ἐ]-

5[κ] τῶν ἰδιωτικῶν οἰκιῶν εἰς τὸν κο[ι]-
[ν]ὸν οἶκον ἐνεγκεῖν· θυσαμένοις ἐ[κ]-
[α]λλιέρησεν οἰκοδομήσασθαι καὶ [τ]-

[ὰ] ἱερὰ τὰ κ[οι]νὰ ἐ[κ] τῶν ἰδιωτικῶν ο[ἰ]-
[κ]ιῶν εἰς τὸν [κοιν]ὸν οἶκον ἐνεγκε[ῖ]-
10[ν]. ἐπὶ πρυτάνεω[ς Φο]ίνι[κο]ς Πλυντη[ρ]-

[ῶ]ν τῶν ἐν ταῖς ἰδιωτικαῖ[ς ο]ἰκίαι[ς]
[ὄ]ντων, πότερον δεῖ α[ὀ]τὰ [εἰς] τὸν οἶ[κ]-
15[ο]ν ὃν Κλυ[τ]ίδαι κατὰ μα[ντεί]αν ὠικ[ο]-

[κ]αθάπερ καὶ πρότερον, ἢ διὰ παντὸς [α]-
20[ὀτ]ὰ κεῖσθαι ἐν τῶι οἴκωι· θυσαμέν[ο]-
[ι]ς ἐκαλλιέρησεν διὰ παντὸς τὰ ἱε[ρ]-
[ὰ] κεῖσθαι ἐν τῶι οἴκωι. ἐπὶ πρυτάν[ε]-
[ω]ς Κλεοκύδους, Ποσιδεῶνος τετάρ[τ]-

[ηι] ἐξ εἰκάδος, ἔγνωσαν Κλυτίδαι τ[ῷ]
25[ἱ]ερῶι οἴκωι τῶι Κλυτιδῶν, ἐν ὧι τὰ [π]-
[α]τρῶια ἱερὰ κάθηται, καὶ τῶι χώρω[ι]
[τῶ]ι πρὸς τῶι οἴκωι χρῆσθαι Κλυτί[δ]-
[α]ς κοινῆι, φατρίαν δὲ μηδὲ ἰδιώτη[ν]
[μ]ηθένα τῶι οἴκωι τούτωι χρῆσθαι [μ]-
30[η]δὲ ἄλλωι δοῦναι χρήσασθαι μηθε[ν]-

[ί]· ὃς δ’ ἂν παρὰ τάοτα ἢ ἀοτὸς χρήσητ[α]-
[ι] τῶι οἴκωι ἢ ἑτέρωι δῶι χρήσασθα[ι],
[ἀ]ποδότω καθ’ ἑκάστην χρῆσιν ἢ δόσ[ι]-

[πι]μελητὰς τὰς γενομένας γνώμας [π]-
[ερὶ] τοῦ οἴκου καὶ τῶν ἱερῶν καὶ τὰ[ς]
[ἅμ]α μαντείας ἀναγράψαντας εἰς σ[τ]-

[ἅμ]α μαντείας ἀναγράψαντας εἰς σ[τ]-
40[ήλ]ην λιθίνην στῆσαι παρὰ τὴν εἴσ[ο]-
[δο]ν τοῦ οἴκου. ^vacat