α⌈ὐ⌉χταῖ· αἰ δέ τις παρ τὸ γράφος δικάδοι, ἀτελές κ’ εἴε ἀδίκα, ἀ δέ κα ϝράτρα ἀ δαμοσία τελεία εἴ-
ε δικάδδοσα· το̑ν δέ κα γραφέον ὄ τι δοκέοι καλιτέρος ἔχεν ποτ᾽ τὸν θ⌈ε⌉πόν, ἐξαγρέον κα⌈ὶ⌉λ ἐ-
5νποιο̑ν σὺν βολαῖ ⌈π⌉εεντακατίον ἀϝλανέος καὶ δάμοι πλεθύοντι δινάκοι· ⟨δινά⟩κοι δέ κα ⌈ἐ⌉πν τρίτ-

Lines 3-6: For detailed discussion of the legal terms enacting the inscription as a valid regulation and stipulating the exceptional circumstances under which it might be modified, see Gehrke. Beyond the strictly legal jargon of this part of the regulation, the formulation ὄ τι δοκέοι καλιτέρο̄ς ἔχε̄ν ποτ᾽ τὸν θ⌈ε⌉όν interestingly stresses the idea that a modified version of the regulation needs to be "more pleasing in the eyes of Zeus"; see LSJ s.v. πρός (C.I.7), with some parallels of this formulation. The basis for modifying the law, as practical as it might be, must therefore be religiously suitable and sanctioned by the god.

[τε̑ι Ἐλ]ευσῖν[ι αὐλ]εῖ ⁝ hερμεῖ Ἐναγονίοι ⁝ Χάρισιν ⁝ αἶγα ⁝ [........¹⁵.......]ον
[Ποσειδ]ο̑νι ⁝ [κριὸ]ν ⁝ Ἀρτέμιδι ⁝ αἶγα ⁝ Τελεσιδρόμοι ⁝ Τριπ[τολέμοι ⁝ ] ^v
5 [Πλούτο]νι ⁝ δ[..⁴..]χοι ⁝ Θεοῖν ⁝ τρίττοαν ⁝ βόαρχον ⁝ ἐν τε̑ι ἑορ[τε̑ι ^v]

όμου· αἰ δέ κα φάρει, hιλαξάστο
τὸν θεὸν hο̑ι κα κεραίεται καὶ
μεταθυσάτο κἀποτεισάτο πέν-

αρξάμενοι κατακαάντο καὶ καταλινάντο τὰς ποτερίδας ἐνθέντες·
θυόντο hόσπερ τοῖς θεοῖς τὰ πατρο̑ια ∶ το̑ι ἐν Εὐθυδάμο ∶ Μιλιχίοι ∶ κριὸν θ[υ]-
όντο· ἔστο δὲ καὶ θῦμα πεδὰ ϝέτος θύεν· τὰ δὲ hιαρὰ τὰ δαμόσια ἐξh⟨α⟩ιρέτο καὶ τρά[πεζα]-

→[θι]οί· ^vacat
→το̑ι Ζενὶ το̑ι [..^?..]

[. εἶπε· πε]ρὶ ὁ̑ν δέο[νται Πραχσιεργίδαι, τὲν μαντεί]-
[αν το̑ θ]εο̑ καὶ τὰ πρό[τερον ...⁶... ἀνα]-
5[γράφσ]αντας ἐν στέ[λει λιθίνει καταθε̑ναι ἐμ πόλει]

[σάν]τον· ^v τὸ δὲ ἀργύριο[ν δόντον hοὶ κολακρέται ἀπὸ]
[το̑ν] τε̑ς θεῶ κατὰ τὰ πάτρια [.........¹⁸......... hο]-
[ι δὲ] κολακρέται διδόντον [τὸ ἀργύριον] ^vacat

«Διὶ hερκ[εί]οι Ι [το]»-
ῖν θεοῖν [....^c.7... τέλε]-
ον θε̑[λυ χοῖρος (?) ἀπ]ό[μετρ]-

[λες ἐ]γραμμάτευε, Κυκνέας ἐπεστάτε· τάδε οἱ χσυγγραφε̑ς χσυνέ-
[γρ]αφσαν· ἀπάρχεσθαι τοῖν Θεοῖν το̑ καρπο̑ κατὰ τὰ πάτρια καὶ τὲ-
5 ν μαντείαν τὲν ἐγ Δελφο̑ν Ἀθεναίος ἀπὸ το̑ν hεκατὸν μεδίμνον [κ]-

ι κατὰ τὰ πάτρια hόπο ἂν δοκε̑ι hιεροποιοῖς καὶ το̑ι ἀρχιτ-
έκτονι ἐπιτέδειον ἐ̑ναι ἀπὸ το̑ ἀργυρίο το̑ τοῖν θεοῖν. τὸ[ν δὲ] κα-
ρπὸν ἐνθαυθοῖ ἐμβάλλεν hὸν ἂν παραλάβοσι παρὰ το̑ν δεμάρ[χ]ον,

τ[ὰ] ταὐτά· θύεν δὲ ἀπὸ μὲν το̑ πελανο̑ καθότι ἂν Εὐμολπίδαι ἐχσ[hε]-
[γο̑]νται, τρίττοιαν δὲ βόαρχον χρυσόκερον τοῖν Θεοῖν hεκατ[έρ]-
[αι ἀ]πὸ το̑ν κριθο̑ν καὶ το̑ν πυρο̑ν καὶ το̑ι Τριπτολέμοι καὶ το̑ι Θε-
ο̑ι καὶ τε̑ι Θεᾶι καὶ το̑ι Εὐβόλοι hιερεῖον hεκάστοι τέλεον καὶ

οδομένος τὸς hιεροποιὸς μετὰ τε̑ς βολε̑ς ἀναθέματα ἀνατιθέν-
αι τοῖν Θεοῖν, ποιεσαμένος hαττ’ ἂν το̑ι δέμοι το̑ι Ἀθεναίον δοκε̑-
ι, καὶ ἐπιγράφεν τοῖς ἀναθέμασιν, hότι ἀπὸ το̑ καρπο̑ τε̑ς ἀπαρχε̑-

45 πολλὰ ἀγαθὰ ἐ̑ναι καὶ εὐκαρπίαν καὶ πολυκαρπίαν, hοίτινες ἂν
μὲ ἀδικο̑σι Ἀθεναίος μεδὲ τὲν πόλιν τὲν Ἀθεναίον μεδὲ τὸ Θεό. ^v
Λάμπον εἶπε· τὰ μὲν ἄλλα καθάπερ αἱ χσυγγραφαὶ τε̑ς ἀπαρχε̑ς το̑
[κ]αρπο̑ τοῖν Θεοῖν· τὰς δὲ χσυνγραφὰς καὶ τὸ φσέφισμα τόδε ἀναγ-
ραφσάτο hο γραμματεὺς hο τε̑ς βολε̑ς ἐν στέλαιν δυοῖν λιθίναι-

έται δόντον τὸ ἀργύριον. ταῦτα μὲν πε[ρ]ὶ τε̑ς ἀπαρχε̑ς το̑ καρ[π]ο̑ [τ]-
οῖν θεοῖν ἀναγράφσαι ἐς τὸ στέλ[α], με̑να δὲ ⋮⋮⋮ ἐμβάλλεν hεκατονβ-
αιο̑να τὸν νέον ἄρχοντα τὸν δὲ βασ[ι]λέα hορίσαι τὰ hιερὰ τὰ ἐν τ[ο̑]-

ὶ τἀρτάμιτι ἄλλαν, φερν-
ὰν το̑ι θιο̑ι κριθᾶν μέδι-
μμνον, σπυρο̑ν hεμίδιμμ-

πράτου βοὸς παρθέντο τ-
30[ο̑]ι θιο̑ι, τὸ δ’ ἅτερον τοὶ ἱ-
[αρο]μνάμονες φ[ε]ρόσθο· τ-

θεός, τ[ύ]χα ἀγαθά· Δ[...^c.5..]-
αι τοῖς Ἀπολλονιά[ταις]·